Πιστεύω ότι εδώ χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της νοησιαρχίας.

Χρειάζεται προσοχή όταν χρησιμοποιούνται οι όροι ορθολογισμός/ανορθολογισμός (ή όταν απαντώνται σε ξενόγλωσσα κείμενα όσοι παράγονται αντιστοίχως από τους λατινογενείς όρους rationalismus/irrationalismus), αφενός γιατί είναι διφορούμενοι, αφετέρου γιατί οι σχετικές απόψεις και τάσεις είναι πολυσύνθετες. Έτσι, πολλοί ανορθολογιστές, με την παραπάνω έννοια (π.χ. ο Πλάτων), υποστήριζαν επίσης την άποψη πως ορισμένοι είναι ικανοί να αποκτούν διαισθητική (ενορατική), αλάνθαστη γνώση αποτελούμενη από τις λεγόμενες «αλήθειες απριόρι», ή «αλήθειες της νόησης», χωρίς να βασίζονται στην εμπειρία. Στην ιστορία της φιλοσοφίας, η άποψη αυτή είναι γνωστή και με το όνομα νοησιαρχία, νοησιοκρατία, νοοκρατία ή απριορισμός (προτεροδοξία). Οι όροι αυτοί χαρακτηρίζουν σαφέστερα την άποψη που δέχεται τη μη εμπειρική γνώση, και ο κίνδυνος παρεξήγησης περιορίζεται. Διαφορετικά, ένα φιλόσοφο όπως, π.χ. τον Πλάτωνα, θα έπρεπε να τον θεωρούμε ταυτόχρονα εκπρόσωπο του ορθολογισμού (με την νοησιοκρατική έννοια) και του ανορθολογισμού (με τη διαισθησιαρχική, ενορασιοκρατική έννοια) ―κι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση ιδεών και σε ερμηνευτικές δυσκολίες.

https://en.wikipedia.org/wiki/Intellectualism
και όχι
https://en.wikipedia.org/wiki/Noocracy